يک سند جديد که اجماعي است از توافق نظر چندرشتهاي، مديريت مادامالعمر مباحث هورموني را در زناني که پيش از اين استروک داشتهاند، مورد بحث قرار داده است.
اين سند جامع، دستورالعملهاي مبتني بر شواهدي را در زمينه مديريت بارداري، پيشگيري از بارداري، و استراتژيهاي جايگزيني هورمون در ميان زناني که سابقه قبلي استروک داشتهاند، فراهم آورده است.
نويسندگان اين گايدلاين معتقدند با انتشار آن، پاسخي دادهاند به نياز باليني نورولوژيستها، متخصصان استروک، متخصصين زنان و متخصصان غدد در مديريت زناني که پيش از با استروک مواجه شده بودند.
گايدلاينهاي استروک انجمن قلب آمريکا براي زنان در سال 2014 منتشر و دربرگيرنده عوامل خطر منحصر به زنان بود، از جمله فاکتورهاي باروري، و عواملي که در ميان زنان شايعتر است، مانند ميگرن همراه با اورا، چاقي، سندرم متابوليک و فيبريلاسيون دهليزي.
به هرحال، در نسخههاي پيشين اين گايدلاينها در زمينه مديريت مادامالعمر مسائل هورموني در زناني که قبلا استروک داشتهاند، به مواردي مانند بارداريهاي آينده، نوع زايمان، اينداکشن زايمان، و پيشگيري ثانويه در طول بارداري آينده و شيردهي، به طور کامل پرداخته نشده بود. علاوه براين، هيچ انديکاسيوني در زمينه استفاده از داروهاي پيشگيري از بارداري هورموني، محرکهاي تخمدان، درمانهاي جايگزيني هورموني يا ديگر جايگزينها در زنان با استروک قبلي فراهم نيامده بود. بنابراين، پانلي متشکل از کارشناسان چندين رشته به بررسي درمانهاي موجود در منابع علمي پرداخته و به انتشار سند توافقي که همه اين موارد را در بر بگيرد، همت گماشتند.
اين گايدلاين در نشريه Stroke منتشر شده است.
اين پانل نتيجهگيري کرد که براي زنان با سابقه استروک، براساس دادههاي موجود، بارداريهاي بعدي کنتراانديکه نيست.
براي درمان پيشگيرانه از استروک در طول بارداري، توصيههاي نويسندگان برپايه دو سناريو شکل گرفته است: شرايط پرخطر که ميتوان در آن آنتيکوآگولانتها را در نظر گرفت يا شرايط کمخطر که درمان آنتيپلاکتي را در خارج از دوره بارداري در نظر ميگيرند.
نويسندگان توصيه ميکنند که زنان باردار با شرايط کمخطر ميتوانند براي درمان با هپارين شکسته نشده (UFH) يا هپارين با وزن مولکولي کم (LMWH) در طول تريمستر نخست، در نظر گرفته شوند و به دنبال آن، در دوران باقيمانده از بارداري آسپيرين با دوز کم تجويز شود. براساس شواهد موجود، توصيههاي ديگري در مورد ديگر انواع داروهاي ضدپلاکت به غير از آسپيرين که بتوان براي زنان باردار با شرايط کمخطر تجويز کرد، وجود ندارد.
در زنان بارداري که شرايط پرخطري را ميگذرانند، نبايد آنتاگونيستهاي ويتامين K بين هفتههاي 6 و 12 بارداري و همچنين نزديک زايمان تجويز شوند تا جنيني با مشکلات ضدانعقادي متولد نشود.
LMWH يا UFH بايد در موارد زير تجويز شوند: 1) در طول اين دورهها و جايگزين شده با آنتاگونيست ويتامين K که هدف INR يکساني دارند، يا 2) در طول تمام دوران بارداري.
زنان باردار با شرايط پرخطر که روي درمان با داروهاي آنتيکوآگولانت جديد خوراکي هستند، بايد بين هفتههاي 6 و 12 بارداري روي درمان با LMWH يا UFH قرار گيرند، و وارفارين ميتواند در ديگر دورهها تجويز شود. هدف INR در درمان با آنتاگونيست ويتامين K بستگي دارد به پاتولوژي زمينهاي. بهطور جايگرين، UFH و LMWH ميتوانند در تمام طول بارداري تجويز شوند.
در ميان ديگر توصيههاي کليدي که در اين گايدلاين آمده، ميتوان به موارد زير اشاره کرد:
1) زايمان واژينال ممکن است به زايمان سزارين ارجحيت داشته باشد. زايمان سزارين بايد براساس انديکاسيونهاي زايمان و نه براساس سابقه استروک، انتخاب شود.
2) زماني که اينداکشن دارويي زايمان داده ميشود، آسپيريندرماني ممکن است ادامه يابد.
3) دوزهاي درماني UFH/LMWH بايد 24 ساعت قبل از اينداکشن زايمان قطع و اگر کنتراانديکاسيوني وجود نداشته باشد، ظرف 24 ساعت آغاز شود.
4) آنتاگونيستهاي ويتامين K ممکن است 24 ساعت پس از زايمان و بدون دوز بارگيري آغاز شوند.
5) در طول دوره شيردهي، استفاده از آسپيرين دوز کم، آنتاگونيست ويتامين K يا UFH/LMWH ممکن است پيشنهاد شود. داروهاي آنتيکوآگولانت جديد خوراکي بايد در طول دوران شيردهي تجويز نشوند و زماني که لازم است، با UFH/LMWH يا يک آنتاگونيست ويتامين K جايگزين شود. هيچ توصيهاي در زمينه استفاده از آنتيپلاکتها در کنار آسپيرين، در طول شيردهي داده نشده است.
6) در زناني که استروک قبلي داشتهاند، هيچ توصيهاي در زمينه تحريک تخمدان داده نشده است.
7) کنتراسپتيوهاي خوراکي نبايد به زناني که سابقه استروک دارند، پيشنهاد شود.
8) درمان جايگزيني هورمون نبايد براي گر گرفتگي توصيه شود، اما گاباپنتين ممکن است پيشنهاد شود. هيچ توصيهاي در مورد استفاده از مهارکنندههاي بازجذب انتخابي سروتونين براي درمان گرگرفتگي داده نشده است.
نکته ديگر آنکه، هيچ توصيهاي در مورد فيتواستروژنها نميتوان داد، زيرا داده مناسبي در اين زمينه وجود ندارد.
در نهايت، در زنان يائسه شده بايد هدف نهايي، توصيه به داشتن زندگي سالم و نکشيدن سيگار، داشتن فعاليت فيزيکي و BMI مناسب باشد.
نظرات بسته است