کدام درمان بقاي کلي بيماران مبتلا به ملانوماي پيشرفته را بهبود ميبخشد؟

محققان کانادایی در بررسی‌های جدید خود به این نتیجه رسیده‌اند که BRAF/MEK و مهارکننده‌های 1-PD، در مقايسه با ديگر درمان‌ها، مي‌توانند بقاي کلي بيماران مبتلا ملانوماي پيشرفته BRAF-mutated را به‌طور قابل توجهي بهبود بخشند.

محققان دانشگاه McMaster معتقدند ملانوماي پوستي فرم تهاجمي و کشنده‌اي از سرطان پوست است. در حال حاضر دو گزينه درماني تائيد شده به عنوان درمان خط اول براي بيماران مبتلا به ملانوماي پيشرفته وجود دارد: درمان هدفمند و ايميونوتراپي. البته هنوز مشخص نيست کدام يک از اين درمان‌ها، به عنوان درمان خط اول، مطلوب‌تر است.

به منظور انجام يک مرور نظام‌مند و متاآناليز، اين تيم تحقيقاتي سايت مدلاين و ديگر بانک‌هاي داده‌ايي را به دنبال کارآزمايي‌هاي کنترل شده و تصادفي شده فاز 2 يا 3 جستجو کرد که در آنها درمان بيماران، حداقل با يک درمان مهارکننده هدفمند (BRAF or MEK) يا يک مهارکننده چک‌پوينت ايمني، از جمله 4-CTLAيا  1-PD انجام شده بود.

محققان توانستند 51 کارآزمايي را بيابند که در آنها 2666 بيمار به يکي از 01 استراتژي مختلف درماني تعلق گرفته بودند. با توجه به آنکه تعداد کارآزمايي‌ها براي هر درمان فردي محدود بودند، محققان درمان‌ها را براساس کلاس دارويي طبقه‌بندي کردند:

درمان هدفمند  (BRAF, MEK, combined BRAF/MEK)، ايمونوتراپيCTLA-4, PD-1, CTLA-4/PD-1، کموتراپي و ترکيبي از اين گروه‌هاي درماني (MEK/chemo, CTLA-4/chemo, CTLA-4/granulocyte macrophage colony-stimulating factor).

نتایج نهایی حاکی از آن بودند که هم BRAF/MEK و هم 1-PD با بهبود بقاي کلي بيماران، در مقايسه با ديگر درمان‌ها به جز CTLA-4/granulocyte macrophage colony-stimulating factor بودند.

با درنظر گرفتن بقاي کلي بيماران، هيچ تفاوت قابل توجهي ميان اين دو نوع درمان ديده نشد. از سوي ديگر، بهبود معني‌داري در بقاي بدون پيشرفت بيماري با 4-CTLA/1-PDدر مقايسه با 1-PD به تنهايي ديده شد (نسبت خطر: 75/0).

در مجموع، BRAF/MEK در مقايسه با ديگر استراتژي‌هاي درماني، با بهبود قابل توجه بقاي بدون پيشرفت بيماري همراه بود. بيماراني که BRAF/MEK دريافت کردند، در مقايسه با دريافت BRAF به تنهايي، با نرخ بالاتر پاسخ عيني به درمان مواجه شدند (نسبت شانس: 00/2). هرچند که هر يک از اين دو گروه درماني نيز در مقايسه با ديگر درمان‌ها، پاسخ عيني بهتري داشتند.

کموتراپي و 1-PD با کمترين خطر عوارض جانبي جدي و بدون تفاوت قابل توجه بين آنها همراه بودند.

در مجموع، محققان اينطور نتيجه‌گيري مي‌کنند که اثربخشي مطلوب و پروفايل ايمني مهارکننده‌هاي 1-PD، از اين گزينه درماني به عنوان درمان خط اول در اين گروه از بيماران حمايت مي‌کند. بنابراين، قدم بعدي آن است که پروفايل‌هاي اثربخشي ميان درمان‌هاي فردي 1-PD و هزينه اثربخشي ميان اين درمان‌ها با هم مقايسه شده و بهترين نتيجه کسب شود.