مـزاياي کـوتـاه مـدت تونسـيلـکتومي بـراي آپــنــه در کــودکـان

دو مطالعه مرور نظاممند که در برگيرنده هزاران کودک بوده، نشان داد پروسيجر شايع کودکان که تونسيلکتومي است، ميتواند عود عفونتهاي گلو و تنفس انسدادي مختل کننده خواب (OSDB) را، البته به مدت کوتاه، کاهش دهد.
براساس يافته هاي يکي از اين دو مرور، عفونتهاي گلو، عفونتهاي استرپتوکوک، ويزيتهاي پزشک و غيبت از مدرسه در سال نخست، پس از انجام تونسيلکتومي در کودکان، در مقايسه با افرادي که با انتظار هوشيارانه و مراقبتهاي حمايتي درمان شدهاند، بهبود يافته است. خصوصا آنکه، گروه تونسيلکتومي 74/1 اپيزود از زخمها يا عفونتهاي گلو داشته و گروه غيرجراحي نيز 93/2 اپيزود را پشت سر گذاشتند.
نتايج اين مطالعه (مـزاياي کـوتـاه مـدت تونسـيلـکتومي بـراي آپــنــه در کــودکـان )در Pediatrics به صورت آنلاين منتشر شده است.
محققان هشدار ميدهند، با وجود نبود دادههاي کافي و اطلاعات در مورد پيامدهاي طولانيمدت، کيفيت زندگي افراد جراحي شده، ارتقا نشان ميداد، بنابراين، بايد تحقيقات بيشتري در مورد مزاياي طولانيمدت تونسيلکتومي در مقايسه با عدم انجام جراحي، همچنين شناسايي زيرگروههايي از کودکان که از تونسيلکتومي منفعت بيشتري ميبرند، انجام شود تا توصيههاي لازم در اين زمينه به پزشکان ارايه شود.
استاندارد طلايي براي تشخيص وجود ندارد
نويسندگان متذکر ميشوند که عود يا تونسيليت حاد به صورت: رخداد تعداد 7 اپيزود يا بيشتر از زخمهاي گلو در سال قبل، 5 اپيزود يا بيشتر در هر يک از 2 سال قبل، يا 3 اپيزود يا بيشتر در هر يک از 3 سال قبل، تعريف ميشود، اما تشخيص نامشخص باقي ميماند. در واقع، تست استاندارد طلايي تشخيص وجود ندارد تا علايم قابل انتساب را به تونسيليت پيشبيني کند.
اگرچه شواهد براي تونسيلکتومي در ميان کودکاني که کرايترياي حداقل 3 مورد اپيزود عفونت را در سال به مدت 3 سال قويتر بود، محققان مطالعات مربوط به عفونتهاي کمتر را هم در اين مرور نظاممند گنجاندند.
با استفاده از بانکهاي دادهاي بزرگتر، پژوهشگران 7 آناليز واجد شرايط را نيز شناسايي کردند.

اين مطالعات، در اصل شامل عفونتهاي عودکننده خفيف تا متوسط (حداقل 3 اپيزود) در 1 تا 3 سال گذشته ميشدند. در مطالعاتي که دادههاي پايه گزارش شدهاند، عفونتها و زخمهاي گلو نسبت به پايه، در هر دو گروه جراحي و غيرجراحي کاهش نشان ميدادند، هرچند کودکاني که تحت جراحي قرار گرفته بودند، کاهش متوسط بزرگتري را در تعداد روزهاي بيماري بيماري، ويزيتهاي پزشکي، عفونتهاي استرپتوکوک گروه A و غيبت از مدرسه، طي 12 ماه پي از جراحي، شاهد بودند.
به نظر ميرسد تونسيلکتومي مزيت بيشتري در کودکاني که شدت بيماريشان بيشتر است، داشته باشد: «مطالعاتي که دربرگيرنده کودکاني با تعداد اپيزودهاي بيشتر عفونت بودند، شواهد قويتري از منفعت بيشتر اين جراحي نشان ميدهند، اما در مرور سيستماتيک وارد نشدند، زيرا ممکن است تورش بالاتري ايجاد کنند.»
نتايج متاآناليزي که آن هم به تازگي در Pediatrics منتشر شده، نشان داد تونسيلکتومي بهطور کلي پيامدهاي کوتاهمدت بهتري را در مقايسه با انتظار هوشيارانه، در کودکان مبتلا به OSDB فراهم ميکند.
OSDB، مجموعهاي است از علايم که دربرگيرنده خرخر کردن، آپنه انسدادي خواب، و سندرم مقاومت راه هوايي فوقاني بوده و با کاهش IQ، خوابآلودگي زياد، بيثباتي عاطفي، دامنه توجه کوتاهتر، کوتاهقامتي، شبادراري، شرايط کارديوپولمونري و غيبت از مدرسه همراه است.
در اين متاآناليز، 11 مطالعه انگليسيزبان وارد شد که طراحيهاي مختلفي داشتند. در 5 مورد از آنها، کودکان مبتلا به OSDB که با پليسومنوگرافي تائيد شده بود، بررسي شده و نتايج نهايي حاکي از آن بود که در نمرات شاخص آپنه ـ هيپوپنه پس از تونسيلکتومي، در مقايسه با انتظار هوشيارانه، پيشرفت مثبتي ديده ميشود. اغلب مطالعات کمتر از 12 ماه دوره پيگيري خود را انجام داده بودند.
نويسنده ارشد اين مطالعه ميگويد، تونسيلکتومي يا آدنوتونسيلکتومي، در حال حاضر مسئول بيشتر از 15 درصد از همه پروسيجرهاي جراحي در کودکان آمريکايي کمتر از 15 سال است. در يک مطالعه که پيش از اين منتشر شد، محققان همچنين نشان داده بودند که تقريبا 20 درصد کودکان از عوارض پس از تونسيلکتومي رنج ميبرند.
در متاآناليز کنوني، محققان دريافتند که 8/4 نمره ارتقا در رتبه AIH، در کودکان تونسيلکتومي شده در مقابل کساني که مداخله جراحي نداشتند، ديده ميشود. اين اختلاف بين دو گروه از نظر آماري معنيدار بوده و ممکن است شواهد باليني بيشتري را در کودکان مبتلا به OSDB خفيف تا متوسط (مثلا نمره AHI بين 1 تا 10 باشد) فراهم آورد.
علاوه براين، تونسيلکتومي تاثير مثبتي بر کيفيت زندگي مرتبط با اختلال خواب ميگذارد که نگراني اصلي را براي والدين اين کودکان ايجاد کرده و با رفتارهاي سايکولوژيکال منفي (مانند اضطراب و نوسانات خلقي) کمتري همراه بود. تغييرات در عملکرد اجرايي کودکان بين دو گروه تفاوت قابل توجهي نشان نداد.
در هر صورت، محققان در پايان يادآور ميشوند که بايد تحقيقات بيشتر و با دقت بالاتري انجام شود تا مشخص شود کدام دسته از کودکان بيشترين منفعت را از تونسيلکتومي، در مقايسه با مراقبتهاي حمايتي، ميبرند.