آسپیرین، دو بار یا یک‌بار در روز؛ مسئله این است!
Medscape: محققان در بررسی‌های خود به این نتیجه رسیده‌اند که تفاوت‌ها در پاسخ پلاکتی به آسپیرین در نمونه‌های خون‌گرفته شده از بیماران مبتلابه دیابت نوع 2 در مقایسه با گروه کنترل، این موضوع را مشخص می‌کند که این بیماران ممکن است از تجویز دو بار در روز آسپیرین، نسبت به تجویز یک‌بار در روز آن، برای پیشگیری اولیه از حوادث قلبی عروقی بیشتر منفعت ببرند.
البته این یافته‌ها از یک مطالعه کوچک اولیه گرفته‌شده و مشخص نیست این تفاوت در دوز درنهایت پیامدهای قلبی عروقی را متأثر خواهند کرد یا خیر.
در این مطالعه، 42 بیمار مصرف‌کننده آسپیرین و مبتلابه دیابت واردشده‌اند که در مقایسه با گروه کنترل و پیش از آغاز درمان با آسپیرین، سطوح بالاتری را از تجمع پلاکتی داشته‌اند.
یک هفته پس از درمان با آسپیرین، بیماران مبتلابه دیابت تعداد بیشتری پلاکت نابالغ داشتند، بدین معنا که گردش بالاتر پلاکتی و تولید بیشتر پلاکت‌های جدید را بدون محدود شدن توسط آسپیرین داشته‌اند، هرچند اختلاف میان دو گروه ازنظر آماری قابل‌توجه نبود.
نتایج بالا توسط محققان دانمارکی در نشست سالانه 2017 انجمن مطالعات دیابت اروپا ارائه‌شده است.
با توجه به اینکه پلاکت‌ها در افراد مبتلابه دیابت با افزایش تجمع و افزایش نرخ تولید مشخص می‌شوند، این مطالعه نشان داده که بیماران مبتلابه دیابت نوع 2 ممکن است مزایای بیشتر و اضافی از تجویز دو بار در روز آسپیرین نسبت به‌یک‌بار در روز آن ببرند.
محققان این مطالعه توصیه می‌کنند که شاید بیماران مبتلابه دیابت نوع 2 از دوزهای مکرر آسپیرین بیشتر سود ببرند، اما ذکر این نکته الزامی است که هنوز باید مطالعات بیشتری انجام شود تا بتوان این توصیه را در بالین به اجرا درآورد. درواقع، باید این نتایج در کارآزمایی‌های بزرگ‌تر هم تائید شوند تا بتوان از نتایج آن استفاده بالینی کرد.
اثر ضد پلاکتی آسپیرین در دیابت
اثر ضد پلاکتی و تولید پلاکت با آسپیرین درمانی پیش‌ازاین در بیماران مبتلابه دیابت نوع 2 که بیماری قلبی هم‌زمان ندارند، بررسی نشده است. به همین منظور، محققان تجمع پلاکتی و شمارش پلاکت‌های نابالغ را در نمونه خون 21 بیمار مبتلابه دیابت نوع 2 و 21 فرد گروه کنترل که ازنظر سن و جنس همسان‌سازی شده بودند، ارزیابی کردند.
میانگین سنی بیماران 62 سال و 67 درصد آن‌ها مرد بودند.
میانگین دوره زمانی ابتلا به دیابت نوع 2 در این بیماران 9 سال بوده و در مقایسه با گروه کنترل، بیشتر احتمال داشت که تحت درمان با داروهای ضد پرفشاری خون باشند. همچنین با احتمال بیشتری داروهای کاهنده لیپید خون مصرف کرده و ضربان قلب آن‌ها هم بالاتر بود. اختلاف‌ها میان دو گروه ازنظر آماری معنی‌دار بودند. بیش از یک‌دهم شرکت‌کنندگان در حال حاضر سیگاری بودند.
در زمان آغاز مطالعه، بیماران مبتلابه دیابت در مقایسه با گروه کنترل، با سطوح بالاتر تجمع پلاکتی روبرو بودند. یک ساعت پس از تجویز نخستین دوز آسپیرین، تجمع پلاکتی در هر دو گروه کاهش یافت.
پس از یک هفته که از تجویز یک‌بار در روز آسپیرین گذشت، زمانی که وضعیت ثابتی از آسپیرین به دست آمد، سطوح تجمع پلاکتی یک ساعت پس از مصرف آسپیرین کمتر از میزانی بود که پس از اولین دوز آسپیرین در ابتدای مطالعه به‌دست‌آمده بود. این نتیجه در هر دو گروه قابل‌مشاهده بود.
از سوی دیگر، تجمع پلاکتی از یک ساعت به 24 ساعت افزایش یافت، پس‌ازآنکه بیماران در هر دو گروه آسپیرین دریافت کردند. این موضوع نشان‌دهنده این است که اثر ضد پلاکتی پس‌ازاین فاصله دوز کاهش می‌یابد.
در مقایسه با گروه کنترل، بیماران مبتلابه دیابت نوع 2 تعداد بیشتری پلاکت نابالغ در نمونه خون خود داشتند که نشان از تولید بالاتر آن دارد، هرچند این اختلاف ازنظر آماری معنی‌دار و قابل‌توجه نبود.
