شـواهد درخـور توجهـی در مـورد اهمیت رژیم غذایـی مادر برای سلامتی جنین وجـود دارد. وضعیـت تغذیـۀ جنیـن عمدتـا بـه تغذیـه مـادران وابسـته اسـت. سال هاسـت کـه میدانیم کمبودهـای مـواد مغـذی بحرانـی میتوانـد منجـر بـه ناهنجاری هـا و پیامدهـای بهداشـتی نامطلـوب هـم بـرای مـادر و هـم برای فرزند شـود. بـه همین دلیل اسـت کـه اغلـب زنانی که قصـد باردار شـدن دارند، بر روی سلامت و مصـرف مواد مغـذی خود تمرکـز میکنند. مصرف مکمـل در بارداری بسـیار متداول اسـت. مطالعات نشـان میدهـد اسـتفاده از مولتیویتامین، به اسـتثنای اسـیدفولیک، در گروههـای مختلـف در سراسـر ایالات متحـده، کانادا و اسـترالیا زیـاد اسـت (از 78 تـا 98 درصـد). بااینحـال دانـش در مـورد ایمنـی یـا اثربخشـی مکمل ها گسـترده نیست.
بســیاری از تولیدکننــدگان مکمــل از احتیاط استفاده میکنند و از برچسب های مشاوره ای برای جلوگیری از اســتفاده در دوران بارداری استفاده میکنند . با توجه به شــیوع نســبتا زیاد کمبود مواد مغذی، کاهش تراکــم مواد مغذی در غذاها ِ و مصرف بیشــتر غذاهای فرآوری نشده، مصرف مکمل در دوران بارداری ممکن است گاهی مفیدباشد و خطرات ناشی از پیامدهای منفی را کاهشدهد. شــواهد ایمنی بخشی و اثربخشــی مکملهای غذایی در دوران بارداری در این مقاله بررسی شده ست؛ همچنین توصیه هایی برای گروه های خاص در معرض خطر یا افرادی که ممکن اســت علاوه بر رژیم غذایی متعادل از مکمل بهره مند شــوند، ارائه شده است. شایان ذکر است محدودیت های فراوانی برای ارزیابی صحت شواهد لازم بهمنظور مصرف توصیه های تغذیه ای وجود دارد. میتوان این ادعا را در مورد بارداری برجســتهتر دانست. با توجه به نقش کار آزمایی کنترلشــدۀ تصادفی در تغذیه، کاهش مصرف مواد مغذی در بارداری به ً عنوان گــروه کنترل کاملا غیراخالقی اســت. مطالعه در مــورد تغذیه نیز بــا مطالعه مداخلۀ دارویی متفاوت اســت؛ زیرا اثبــات تأثیر کمبود مواد مغذی ســخت تر از تأثیر مصرف دارو است. کمبودهای مواد مغذی ممکن است به مرور زمان ایجاد شــوند که در طول دورهای کوتاه از مصرف مکمل ها برطرف نمیشود. میتوان ادعا کرد این نکته در دوران بارداری اهمیت بیشتری دارد؛ زیرا شروع مکملها در سه ماهه اول یا دوم ممکن است بازه زمانی کافی ای نباشد تا بتواند بر رشد جنین تأثیر بگذارد. در این مقاله ویتامینها، مواد معدنی و چربی های امگا 3 با توجه به عملکرد و شناسایی گروههای در معرض خطر، بررسی میشوند.
ویتامین A
ویتامین A احتمالا بحث برانگیزترین مکمل در دوران بارداری است و تا حد زیادی به زنان باردار توصیه میشــود از مصرف آن خودداری کنند؛ پس یا از فرمولاســیون مکمل حذف میشــود یــا به دلیل خطر ابتـلا به بیمــاری تراتوژنیک، بتاکاروتن جایگزیــن آن میشــود. با این حال، ویتامیــنA نقش مهمی در رشــد جنین دارد و خطر تراتوژن بودن آن محدود است. هنگامی که به اســید رتینوئیک تبدیل شود، به عنوان لیگاند برای خانواده گیرنده های رتینوئید عمل میکند. دو فاکتور رونویسی وابســته به اسید رتینوئیک (گیرنده های اســید رتینوئیــک و گیرنده های رتینوئیــد X )در الگویــی مشــخص، در جنین درحال رشــد بیان شــده اند. افراط یــا کمبود ویتامین میتواند باعث ایجاد تغییرات اساســی در بیان ژن شــود و ناهنجاری های رشدی ایجاد کنــد. رتینوئیک اســید در ارگانوژنــز، ازجمله
ریه، نقــش دارد. در مطالعــه ای عملکرد ریه در فرزنــدان افرادی که کمبود مکمــل ویتامین A داشته اند، بررسی شــد؛ همچنین ویتامین Aدر عملکرد سیســتم ایمنی نقش دارد و کمبود آن در نــوزادان خطر ابتال بــه بیماریهای عفونی، مانند اسهال، ســرخک و بیماریهای تنفسی را افزایش میدهد. مکمل ممکن است عفونت های مادر را کاهش داده و لنفوپوئزیس زودرس جنین را بهبود دهــد. در اتحادیه اروپــا مقدار مصرف روزانۀ توصیه شده در دوران بارداری معادل 54۰ میلیگرم رتینول (RE )است و در ایالات متحده
770 میلیگرم RE اســت. به عنــوان ویتامین محلول در چربی، ویتامین A از قبل تولیدشــده در روغن ماهی، گوشت و محصولات لبنی یافت میشود. بتاکاروتن، منبع اصلی گیاهی رتینول، در بســیاری از میوهها و ســبزیها، به خصوص هویج نارنجی، سیبزمینی شیرین، کدو و فلفل هایافت میشود. کمبود این ویتامین در کشورهای درحال توسعه که دسترسی ضعیف به محصولات گیاهی تازه و مصرف محدود رژیم غذایی گوشتی دارند، شایع اســت. بااینحال در بررسی سازمان بهداشت جهانی (WHO ،)مقدار رتینول سرم>
0/70 میلی مول در لیتر زنان بــاردار، در آمریکا فقط 2درصد بود؛ اما به طــور نگران کنندهای در اروپا با 11/6درصد، زیاد بود. در حال حاضر، این تصور رایج وجود دارد که از مصرف هرگونه مکمل با اسید رتینوئیک بهشدت جلوگیری شود؛ حتیغذاهای پر از ویتامین A از پیش آماده شــده نیز مصرف نشــود، به عنوان مثال کبد. میتوان گفت خطر ناشــی از مصرف مکمل بســیار زیاد است. بررســی 23000 زن باردار در مجله پزشــکی نیوانگلند، آستانۀ بســیار محافظه کارانۀ 3000 میلیگرم D / RE را بــه علت مصرف ویتامین A
از پیش آماده شــده که در مواد غذایی و مکملها ممکن است، مشــخص کرد. در همین حال، تنها تعداد کمی از پژوهشها این آســتانه را تأیید کردند و طبق تعدادی دیگر از تحقیقات میتوان ســطح ایمنی بالاتر از این را تعیین کرد. بیشترین خطر در 60 روز اول بارداری است.
ویتامین B6
تأمین کافــی ویتامین B6 در بــارداری نقش مهمی در رشد عصبی، سنتز انتقال دهنده های عصبی و متابولیسم جنین دارد. کمبود ویتامین B6 با کاهش احتمــال حاملگی و افزایش خطر از دســت دادن حاملگی ارتباط دارد. مطالعات مداخلــه ای نــادر اســت. البتــه متا آنالیزی از ســه مطالعه کوچک نشــان داد تأثیــر مثبت معنــی داری بر وزن هنگام تولــد دارد؛ اما هیچ تأثیری بر ســایر پیامدهای بهداشتی نوزادان یا عوارضی برای مادران نــدارد؛ همچنین تأثیری بروی مرگ ومیر مادران ندارد. طبق بررسی ای که بعد انجام شــد، شواهد بیشتری برای تعیینِ مزایا یا پیامدهــای بحرانی مصرف آن در دوران بــارداری، برای مادر و نوزاد لازم اســت. مکمل ممکن است شــدت تهوع خفیف در بارداری را کاهش دهد؛ در صورتی کــه 30 تا 75 میلی گرم در روز در دوز های تقســیم شــده مصرف شــود. علاوه بر این، زنان باردار کم خونی که بهمکمل آهن پاســخ نمیدهند ممکن اســت به ویتامین B6 پاســخ دهند و توجه به این کمبود در محیــط بالینی کم خونی مهم اســت. مقدار مصرف توصیه شده برای زنان باردار در اتحادیه اروپا 8/1 میلیگــرم در روز و در ایالات متحده 1/9 میلیگرم اســت. منابع آن شــامل ماهی، گوشــت، مرغ، تخم مرغ، حبوبات و آجیل است. مکمل ها معمولا حاوی مقادیر بســیار بیشتری هستند. دوزهای d /mg 50 تا 510 گرفته شده در ســه ماهه اول با نتایج نامطلوب جنین همراه نبوده است. پیریدوکسین در دوزهای بیشتر از d /mg 50 ،با سمیت عصبی و نوروپاتی همراه بوده است؛ البته پیریدوکسال-5-فسفات نوعی ایمن تر از B6 اســت و با نوروپاتی همراه نیست.هیچ مدرکی از عوارض جانبی یا سمیت عصبی در دوز 25 میلیگرم در روز در زنان باردار نشانداده نشده است.
ویتامین B9
پیشگیری از نقص لوله عصبی شناخته شده ترین نقش اســیدفولیک در بارداری اســت. طبق بررسی مروری ای مصرف مکمل قبل از بارداری و تا هفته دوازدهم بارداری برای جلوگیری از اولین و دومین بروز نقص لوله عصبی مؤثر است. بسیاریاز کشــورهای جهــان، ازجملــه ایالات متحده،انگلیس، کشورهای اتحادیه اروپا، کانادا، نیوزیلندو چین، در اوایل دهــه 1990 توصیه هایی صادرکردند کــه زنان برای بارداری بایــد روزانه 400 میلیگرم اسیدفولیک مصرف کنند. باوجوداین، مصــرف کمتر از حد لازم فــولات همچنان زیاد اســت و شــیوع حاملگی های غیرمترقبه و عدم انطبــاق وجود دارد؛ به گونــه ای که درصد نقصلوله عصبی به صورت هشــداردهنده زیاد است.ارزیابــی واقعیت به دلیل بینظمــی در گزارشدشوار است؛ اما از 5 تا 20 در 10 هزار تولد حتیدر کشورهای توســعه یافته مانند بریتانیا متغیر است. تلاشهای مداوم برای آموزش وجود دارد و در بیشتر کشــورها توصیه به زنان برای مصرف این ویتامین در سن باروری گسترش یافته است. بررسی های سیستمیک و متاآنالیزها نشان دادند مصــرف مکمل اســیدفولیک در دوران بارداری خطر پره اکالمپسی، زایمان زودرس و پیامدهای مربوط به ســن حاملگی (SGA )را کاهش داده اســت. بااینحال،همانطور که آشــکار بود تأثیر قابل توجه در مورد زایمــان زودرس فقط زمانی مشاهده شد که مصرف اســیدفولیک در دورانبارداری(نــه با مصرف مکمل قبــل از حاملگی) شروع شــد. مقدار 400 میلیگرم مکمل تا حد زیادی بیخطر اســت. شــواهد در مورد عوارض جانبی، مانند سرطان، دیابت، اختالالت تیروئید و بیماری آلرژیــک در مصرف کمتــر از 1000 میلیگرم ضعیف اســت. شــواهد تجربی نشان میدهد اسیدفولیک بیشتر از این مقدار، ممکن است خطراتی مربوط به تغییر در پیشرفت عصبی داشته باشد؛ اما مطالعات بیشتری در رابطه با دوز و زمانبندی الزم است. به طور سنتی، از دوزهای 4 میلیگرم برای بیماران پرخطر اســتفاده شده اســت. بااین حال، دوز 400 تــا 800 میلیگرم اســیدفولیک خطر کمی برای بــروز نقص لوله عصبی دارد. میزان مصرف روزانه توصیه شده در دوران بارداری 600 میلیگــرم در اتحادیه اروپا و 400 میلیگرم در ایالات متحده اســت، جای که حداکثر مقدار قابل تحمل 1 میلیگرم تعیین میشــود، البته به علت نقایــص ناهنجاریه ای خونشناختی و کمبود B12 است. منابع غذایی شامل حبوبات (لوبیا و عدس)، سبزیهای برگ ســبز، کلم بروکلی، مارچوبه و آووکادو اســت. تقریبا هشتاد کشــور در سراسر جهان سیاست غنی سازی، ازجمله ایالات متحده، دارند که منجر
به کاهش چشمگیر بروز نقایص لوله عصبی شده است. بسیاری از کشــورهای عضو اتحادیه اروپا چنین سیاســتی ندارند. در این کشورها ممکن است توصیه شود 800 میلیگرم در روز برای به حد مطلوب رسیدن فوالت گلبولهای قرمز لازم باشــد تا از نقایص هنگام تولد در زنان جلوگیری شود.
ویتامین B12
ویتامین B12 کوفاکتوری در چرخه متیلاسیون اســت که برای اطمینان از وجــود فولات کافی برای سنتز اسید دئوکسی ریبونوکلئیک و تکثیر سلولی ضروری اســت. کمبود ویتامین B12 با پیامدهای نامطلوب برای مادر و نوزاد همراه است؛ ازجمله سقط جنین خودبه خود، پره اکالمپسی، وزن کم هنــگام تولد و ناهنجاریهای رشــدی ( خصوصا نقص لوله عصبــی) و تأخیر در میلینه شــدن یا دمیلینه شــدن. یکــی از علامت های شــایع کمبــود B12 کمخونی ماکروســیتیک است که ممکن اســت در زنان باردار در آزمایش
خون معمولیای که در آن ســایر مارکرها مانند هموسیستئین یا اســید متیل مالونیک آزمایش نشده است، تشــخیص داده شود. مکمل فولات میتواند کمخونی ماکروســیتیک کمبود B12 را برطرف کنــد. با توجه به اینکــه به خانم های باردار توصیه میشود اسیدفولیک مصرف کنند و برخی مقادیر زیادی مصرف کنند، ممکن است اندازه گیری به طورمعمول میزان B12 در بارداری یــا در دوران پیش از بارداری مهم باشــد. مقدار زیاد فولات و مقدار کــم ویتامین B12 در دوران بارداری ممکن است زنان را به دیابت دچار کند؛
ِ همچنین کودکان با وزن کم هنگام تولد را بعدها مســتعد مقاومت به انسولین کند. میزان مصر روزانه توصیه شــده برای زنان باردار در اتحادیه اروپا 4/5 میکروگرم اســت؛ اما در ایالات متحده2/6 میکروگرم است. بر اســاس شواهد موجود در دوران بــارداری جــذب بهتری وجــود دارد. هیچ عوارض جانبــی در نتایج بارداری با مصرف زیاد مکمل ویتامین B12 همراه نیست. مصرف معمول مکملها در دوران بارداری 35 میکروگرم است؛ اما تا 1000 میکروگرم به خانم هایی که در جذب مشــکل دارند داده میشود؛ بنابراین هیچ
سقفی در مورد مصرف ویتامین B12 برای زنان بــاردار در اتحادیه اروپا یــا ایاالتمتحده تعیین نشده اســت. برای درمان کمبود، محدودهای از 500 تا 2000 میکروگــرم ویتامین B12 در روز ممکن اســت به صورت خوراکی توصیه شود که به همان اندازه دوزهای زیرزبانی یا عضلانی مؤثر است.
ویتامین C
مطالعات بالینی از مکملهای معمول ویتامین C برای جلوگیری از پیامدهای مهم بارداری مانند رشد جنین، پره اکلامپسی، تولد زودرس و مرگ جنین یا نوزاد پشــتیبانی نمیکند. ممکن است مکمل ویتامین C خطر پارگی زودرس غشــاها را کاهش دهد، همانطور کــه در تعداد کمی از مطالعات مشاهدهای و مداخله ای مشاهده شده است. علاوه بر این، مصرف مکمل 100 میلیگرم(دوز محافظه کارانه) خطر ابتلاا به عفونت ادراری در بارداری را نیــز کاهش میدهد. مقدار مصرف روزانه توصیه شــده در دوران بارداری در اتحادیه
اروپا 105 میلیگــرم و 85 میلیگرم، به صورت محافظه کارانه تــر، در ایالات متحده اســت که میتوان با مصرف پنج وعده میوه و ســبزیها در روز به دســت آورد. بااینحــال، کمبود ویتامین C شــایع اســت که خطر را بیشــتر برای افراد کم درآمد، زنــان باردار، افراد ســیگاری باردار و زنان باردار مبتلا به دیابت نوع 1 افزایش میدهد. شواهد گسترده ای از مصرف بهینه حداقل 200 میلیگرم ویتامین C در روز پشتیبانی میکند و 400 میلیگرم در روز برای رســیدن به حداکثر مقدار ویتامین C پلاســما لازم اســت. تمرکز بر منابع غذایــی با ویتامین C زیاد، برای رســیدنبه این هدف لازم اســت. ویتامین C از طریق بند ناف به جنین منتقل میشــود؛ بنابراین مصرف بیش ازحد مادر ممکن اســت منجــر به افزایش غلظت پالســمای جنیــن شــود. درنتیجه در ایالات متحده حداکثر دوز مصرفی در بارداری را 2 میلیگرم در روز تعیین کرده اند.
ویتامین D
سازمان بهداشت جهانی (WHO)کمبود ویتامین D را کمتر از L /50nmol تعریف کرده اســت و در زنان باردار در ســطح جهان بــا ارقامی از 35 تا 77 درصد، در شــمال اروپا تــا 33درصد، در ایالات متحــده تــا 70درصد و تــا 90درصد در مناطق خاورمیانه مشــاهده میشــود. کمبود ویتامین D با تعدادی از پیامدهای بارداری منفی،ازجمله پره اکالمپسی، دیابت بارداری(GDM ) زایمان سزارین اورژانسی، وزن کم هنگام تولد و SGA همراه است؛ همچنین بین کمبود ویتامین D و افســردگی پــس از زایمان ارتبــاط وجود دارد که با خطر 67/۲ برابر با ســطح ویتامین D کمتر از L /50nmol همراه اســت. ویتامین D تقویتکنندۀ مهم سیستم ایمنی است. اختالل در تنظیم سیستم ایمنی بدن میتواند در کاهش بارداری مکرر نقش داشته باشد. کاهش حاملگی مکرر در 1 تا 2 درصد از زنان بــارور تأثیر دارد و مطالعات نشــان میدهد با کمبــود ویتامین D ارتباط دارد؛ بنابراین مصــرف ویتامین D از نظر بالینی مهم است، به خصوص اینکه علت کاهش حاملگی مکرر اغلب روشــن نیست. معلوم شده اســت مصرف مکمل 4000IU در بارداری خطر
ابتلا به آســم در فرزنــدان و بهویــژه در مادران دارای کمبــود این ویتامیــن را کاهش میدهد. بررســیها و مطالعات نشــان داد مصرف مکمل ویتامیــن D باعث کاهش بروز پره اکالمپســی، SGA، GDM ،وزن کم، زایمان زودرس و سزارین نمیشود، اگرچه تأثیر مثبتی بر وزن تولد داشته است. مصرف توصیه شــده برای بارداری 600IU در اتحادیه اروپا و ایالات متحده اســت. تاکنون گزارشــی در مورد اثرات تراتوژنی ویتامین D در انسان منتشر نشده اســت. با مصرف1500 IU /d مکمل در زنان باردار و شــیرده، سطح خون 25 هیدروکسی ویتامین D بهطور مداوم بیشتر از L / 75nmol افزایــش یافته اســت. حداکثر مقدار پذیرفتنی برای زنان باردار 4000IU است و با استفاده از روش های ارزیابی ایمنی متعدد به دست آمده است که مؤثرتر از دوزهای کم است. آزمایش سطح سرمی 25 هیدروکسی ویتامین D روشی ایدئال است برای تعیین افرادی که کمبود ویتامین D دارند و باید از مکمل استفاده میکنند. البته همیشه به عنوان تستی معمول در دسترس نیســت. در این صورت بایــد مالکهای دیگری شامل قرار گرفتن در معرض آفتاب، فصل، محل
اقامت در عرض جغرافیایی و نژاد را در نظر گرفت.
ویتامین E
ویتامیــن E آنتیاکســیدانی محلــول در چربی اســت. پیشــنهاد میشود در شــرایط استرس اکســیداتیو، ازجمله پره اکالمپسی، محدودیت رشــد داخل رحمــی و پارگی زودرس غشــاها محافــظ مصرف شــود. ویتامیــن E همچنین میانجی ترشــح پروستاســیکلین است و میزان ویتامین E و پروستاســیکلین با ســن حاملگی افزایــش مییابد. ایــن ممکن اســت در مهار انقباضات رحمی و تجمع پالکتی و افزایش قطر عروق نقش داشته باشد. غلظت پلاسمایی اندک آلفاتوکوفرول با افزایش خطر ابتال به SGA ،پره اکالمپسی، GDM و ســقطجنین همراه است. مطالعات کوچکتر نشان دادهاند مکمل ویتامین E ممکن اســت در پیشــگیری از گرفتگی پا در دوران بارداری با دوز 100 میلیگرم در روز مفید باشــد؛ همچنین ممکن اســت در پیشگیری از بیماری خسخس یا بیماری آســم در کودکان بــا مصرف یــک دوز 8 تا 18 میلیگــرم در روز نقش داشته باشــد. مصرف روزانه ویتامین E که برای بــارداری توصیه میشــود میتواند تا 11 میلیگــرم در اتحادیه اروپــا و 15 میلیگرم در ایالات متحده باشد. معلوم شده است مصرف 12 تا 15 میلیگرم آلفا توکوفرول در روز باعث حفظ ویتامین E کافی در بزرگسالان سالم میشود.
ویتامین K
ویتامین K برای فعالیــت بیولوژیکی تعدادی از عوامل انعقادی لازم اســت؛ اما هیچ مطالعه ای خونریزی مادران را نتیجه ای از مکمل ویتامین K ارزیابی نکرده اســت. نوزادان به دلیل ســنتز محدود ویتامیــن در روده دچار کمبود ویتامین K در هنــگام تولد هســتند. باید افــزود مکمل مادر در دوران بارداری، لزوم مصرف ویتامین K عضالنی را برای پیشگیری از بیماری همولیتیک نوزادان نفی نمیکند. ویتامین K2 به میزان 45 میلیگرم در روز به عنوان گزینۀ درمانی بی خطر در یک ســری مــوارد پوکی اســتخوان مرتبط با بارداری اســتفاده شده اســت. مقدار مصرف توصیه شــده 70 میکروگــرم در روز در اتحادیه اروپــا و 90 میکروگــرم در روز در ایالات متحده تعیین شده است. بهترین منابع رژیم غذایی K1 سبزیها با برگ سبز تیره و سبزیهای خانواده برزیکا مانند کلــم بروکلی، جوانه بروکســل و کلم اســت. ویتامین K2 در محصوالت حیوانی به مقدار کمی یافت میشــود؛ اما در درجه اول به وســیله باکتریهای کولــون و باکتریها در غذاهای تخمیری تولید میشود.
ید
ید ماده مغذی اساسی برای رشد و نمو جنین است که ممکن اســت عموم مردم درکی اشتباه از آن داشته باشند. ید برای سنتز هورمون تیروئید لازم است و تحویل تیروکسین از طریق جفت ضروری است تا زمانی سنتز جنین تقریبا در هفته 17 تا 19 بارداری، کافی باشد. حتی کم کاری تیروئید تحت بالینی میتواند خطر ســقط جنین و مرگ نــوزاد را دو برابر کند. کاهــش عملکرد تیروئید مادر و کمبــود ید مادر در تعــدادی از مطالعات در مقیاس بزرگ با اختالل در رشد عصبی، رشد شناختی، مسائل رفتاری، مهارتهای یادگیری و بهره هوشــی در کــودکان همراه بوده اســت. مصرف بیش از حد ید ممکن اســت باعث ایجادتغییراتی در عملکرد تیروئید شود و باعث ایجاد کم کاری تیروئید یا پرکاری تیروئید در برخی از افراد، بهویژه تولیــد آنتیبادیهای ضد تیروئید شــود. مقدار مصرف روزانه توصیه شده در دوران بــارداری، 200 میکروگــرم در روز در اتحادیه اروپا و 220 میکروگــرم در روز در ایالات متحده است. پاکسازی ید ادرار باید در بارداری از 150 میکروگرم در لیتر در حالت بهینه تا بین 150 تا 249 میکروگرم در لیتر افزایش یابد. اندازهگیری عملکرد تیروئید ازجمله وجود آنتیبادی همراه با ید ادرار برای اطمینــان از مصرف مکمل، ایدئال خواهد بود. بااینحال، تشخیص آن در زنان باردار دشوار است، اگرچه تخمین ممکن است. WHO اســتفاده از 250 میکروگرم در روز را برای زنان باردار در کشورهایی که دسترسی به نمک یددار ندارند، توصیه میکند. در حالت ایدئال مکمل، درزنان دارای کمبود قبل از بارداری، به بهینه سازی وضعیت در دوران بارداری کمک میکند. توجهبه این نکته مهم اســت که در جایی که آزمایش در دسترس نباشد، در مصرف بیش ازحد مکمل بایــد احتیاط شــود. در اتحادیه اروپــا حداکثر مقدار پذیرفتنی 600 میکروگرم در روز اســت. در ایالات متحده، با توجه به شــیوع زیاد بیماری تیروئید، حتی بیشتر از 1100 میکروگرم در روز در نظر گرفته میشود.
آهن
بــا توجه بــه اینکــه در برخی مطالعــات بین کم خونــی فقر آهن و ســایر اشــکال کمخونی تفاوت کمی وجــود دارد، تخمین کمبود آهن دشوار اســت. WHOشیوع کمخونی در سراسر جهان را در بارداری 8/41درصد تخمین میزند که تقریبــا نیمــی از آن، به فقر آهــن مربوط میشــود. کمخونی فقر آهن در طی دو سه ماهه اول بارداری عاملی خطرزا برای زایمان زودرس و وزن کم هنگام تولد اســت و کمبــود آهن را در نوزادان باعث میشود. افزودن این نکته حائز اهمیت اســت که هموکروماتــوز ارثی بیماری نسبتاً شایع اســت، به خصوص در اروپا ژنتیکی که اغلب تا بعد از بارداری ازنظر بالینی تشخیصداده نمیشــود. مقــدار مصرف توصیه شــده 16 میلیگــرم در روز در اتحادیــه اروپا، و 27 میلی گــرم در روز در ایالات متحده اســت. باید به همه زنان باردار توصیه شــود رژیم غذایی را افزایــش داده و جذب را بهینه کنند. ویتامین C به عنوان اسید اسکوربیک جذب آهن را از منابع آهن غیرهم افزایش میدهد، درحالیکه اســید فیتریک موجود در غلات و حبوبات مانع جذب آهن میشــود. در دوران بارداری، درصورتیکه هموگلوبیــن کمتــر از 110 گــرم در لیتر درسه ماهه اول و سوم یا کمتر از 105 گرم در لیتر در سه ماهه دوم باشــد، کمخونی در نظر گرفته میشود. در هنگام مصرف مکمل، آهن خوراکیباید طی دو هفته باعث افزایش هموگلوبین شودتا تأیید کمبود آهن در نظر گرفته شود. عوارضجانبی، ازجمله ناراحتی دستگاه گوارش، تهوع و یبوســت، معمولا در دوز 40 تا 50 میلیگرم در روز گزارش میشــود و حداکثر دوز مجاز آن در ایالات متحــده، 45 میلیگرم در روز، فقط بر این اساس است. اینها شــکایات شایع در زنان باردار اســت و مکمل آهن ممکن است ناراحتی را تشــدید کنــد. مصرف منقطــع مکمل آهن(دوزا80mg> در هفتــه) به جای مصرف روزانهآن (دوزهای اd / 40mg >) کمتر احتمال دارد که عوارض جانبی ایجاد کند. گلیســینات آهن شــاته در 15 الی 25 میلیگرم در روز نیز بهترتحمل میشــود و برای درمــان کمبود آهن در زنان باردار نســبت به سولفات آهن در دوزهای40 الی 50 میلیگرم در روز مؤثرتر است.
زینک
روی برای فعالیت بیش از 300 آنزیم لازم است و برای زندگی، رشد و نمو ضروری است. آنزیمهای وابسته به روی و فاکتورهای رونویسی روی نقش مهمی در تکثیر اســید دئوکسی ریبونوکلئیک،
تکثیر سلولی و رونویسی ژن دارند. کمبود رویمیتواند رشــد و نمو کودک را مختل کند، خطر ابتلا به عقبماندگی یــا SGA را افزایش داده و بــر فنوتیپ تأثیر بگذارد، به طوریکه بســیاری از ویژگیهای ســندرم الکل جنیــن میتواند با اختلال در متابولیسم روی ناشی از الکل مرتبط باشــد. کمبــود روی در نوزادان ممکن اســت خطــر عفونت را افزایــش داده و باعث درماتیت شود. رشــد اولیه مغزی نوزاد، بهویژه به کمبود روی حســاس اســت. جــذب روی بــه میزان زیادی تحت تأثیر محتــوای فیتات رژیم غذایی اســت؛ بنابراین مقدار توصیه شــده در اتحادیه اروپــا از 1/9 میلیگرم در رژیــم غذایی فیتات بســیار کم (گوشــت زیاد، غالت و حبوبات کم، غلات و حبوبات، مصــرف حبوبات کم) تا 14/3 میلیگرم در رژیــم غذایی حــاوی فیتات زیاد مانند گیاهان و رژیم غذایی با گوشت کم باشد.مقدار توصیه شــده در آمریــکا 11 میلیگرم در روز تعیین شده اســت. این نکته همچنین حائزاهمیت است که رژیمهای غذایی کمگوشت درجمعیتهای کم درآمد ممکن است وجود داشتهباشــد. حداکثر دوز پذیرفتنی 25 میلیگرم در روز در اتحادیه اروپــا و 40 میلیگرم در روز در
ایالات متحده تعیین شــده اســت؛ اگرچه هیچ مطالعه ای باروری منفی را تــا 90 میلیگرم در روز نشان نداده است. قرار گرفتن در معرض روی تراتوژن نیســت، در مقابل، مصــرف کافی روی ممکن است از تراتوژنز جلوگیری کند.
