عدم تأثیر دوزهای بالای ویتامین D در پیشگیری از آنفلوانزا در کودکان
NHS Choices: محققان اعلام کردند، ویتامین D کودکان را در برابر ابتلا به سرماخوردگی و آنفلوانزا محافظت نمی‌کند؛ به‌عبارت‌دیگر، «برای کمک به حفظ سلامت کودکان، بیشتر، همیشه بهتر نیست.»
این داستان از نتایج مطالعه‌ای نشاءت گرفته که نشان داده بود تجویز دوزهای بالای ویتامین D برای کودکان سالم در زمستان، در مقایسه با دوزهای پائین توصیه‌شده استاندارد آن، آن‌ها را در برابر سرماخوردگی و ابتلا به آنفلوانزا محافظت می‌کند.
مطالعه جدید دریافت که مصرف دوزهای بالای ویتامین D به همان اندازه در کودکان محافظت‌کننده است که دوزهای استاندارد پیشگیری می‌کنند و هر دو گروه، به‌طور متوسط در حدود یک‌بار در زمستان دچار سرماخوردگی و آنفلوانزا می‌شوند.
توصیه‌های کنونی انگلستان می‌گوید، کودکان یک تا 4 سال باید روزانه 10 میکروگرم ویتامین D را به‌صورت مکمل دریافت کنند، یعنی به‌اندازه همان دوز استانداردی که در این مطالعه رعایت شده است.
به نظر می‌رسد دادن دوزهای بالاتر از این ویتامین (50 میکروگرم) تأثیر بیشتری از دوزهای استاندارد در محافظت از کودکان در برابر سرماخوردگی و آنفلوانزا در زمستان نخواهد داشت، البته به‌شرط آنکه کودکان به‌طور عمومی سالم باشند.
این مطالعه توسط گروه بزرگی از محققان در چندین مرکز تحقیقاتی در کانادا انجام شد که قسمتی از گروه TARGet Kids را تشکیل می‌دهند. این گروه تحقیقاتی سلامت کودکان کانادایی و تأثیر سلامت زودهنگام را بر زندگی آینده آن‌ها بررسی می‌کند.
نتایج این تحقیق ارزشمند در نشریه معتبر JAMA منتشرشده است.
نتایج این مطالعه نمی‌خواهد چالشی را در مورد بی‌اثر بودن دوز توصیه‌شده ویتامین D ایجاد کند، بلکه فقط می‌گوید، بیشتر برای سرماخوردگی، لزوماً بهتر نیست!
مطالعه مذکور، یک کارآزمایی تصادفی شده و کنترل‌شده است که در آن، تأثیر دوزهای بالا و استاندارد ویتامین D بر خطر ابتلای کودکان به سرماخوردگی و آنفلوانزا در زمستان بررسی‌شده است.
پیش‌ازاین، مطالعات مشاهده‌ای پیشنهاد کرده‌اند که افرادی با سطوح پائین ویتامین D در معرض خطر بیشتر ابتلا به عفونتهای ویروسی قرار دارند که دستگاه تنفسی فوقانی آن‌ها را درگیر می‌کنند، خصوصاً سرماخوردگی یا آنفلوانزا.
به کودکان در ایالات‌متحده و انگلستان توصیه می‌شود که روزانه در حدود 10 میکروگرم (400 واحد بین‌المللی) ویتامین D مصرف کنند.
محققان به دنبال این هستند که اگر دوز روزانه ویتامین D را در زمستان 5 برابر کنیم، آیا در پیشگیری از ابتلا به سرماخوردگی و آنفلوانزا در زمستان بهتر خواهد بود یا خیر.
ویتامین D اغلب از نور خورشید و بعضی منابع غذایی به بدن انسان می‌رسد، مانند تخم‌مرغ و روغن ماهی.
در زمستان سطح این ویتامین تمایل به افت پیدا می‌کند (به دلیل نور کمتر آفتاب) و بروز عفونتهای راه‌های هوایی فوقانی نیز بیشتر می‌شوند؛ بنابراین، این فرضیه مطرح می‌شود که شاید اگر ویتامین D بیشتری برای کودکان در زمستان تجویز شود، منفعت بیشتری ببرند.
در این مطالعه، کودکانی که از هر نظر باهم تطابق داشتند، به‌طور تصادفی به دو گروه دریافت‌کننده دوزهای استاندارد و بالای ویتامین D تقسیم شدند.
محققان 703 کودک یک تا 5 سال سالم را موردبررسی قراردادند. کودکان مبتلابه هرگونه بیماری مزمنی (به‌غیراز آسم) و افرادی که نارس به دنیا آمده بودند، از مطالعه کنار گذاشته شدند. ویتامین D3 به‌صورت قطره و روزانه به شرکت‌کنندگان خورانده شد.
والدین و کودکان نمی‌دانستند که چه دوزی را از این ویتامین دریافت می‌کنند و کودکان هیچ نوعی از مکمل‌ها را که حاوی ویتامین D باشد، در طول مطالعه دریافت نکردند.
کودکان دوره درمان خود را که بین 4 و 8 ماه بود کامل کردند. در این میان، هر زمان که کودک مبتلابه علائم سرماخوردگی شد، والدین چک‌لیستی را در مورد علائم آن‌ها پر می‌کردند. همچنین به والدین آموزش داده‌شده بود که یک‌سو آب وارد بینی کودکان کرده و نمونه را به آزمایشگاه بفرستند. این سواب‌ها برای ویروس‌ها آزمایش شدند.
پیامد اصلی این مطالعه، تعداد دفعات ابتلا به سرماخوردگی و آنفلوانزا در زمستان بود که عفونتهای ویروسی مذکور نیز توسط آزمایش تائید شوند. همچنین کودکان در ماه‌های 4 و 8 نیز تحت نمونه‌گیری خون برای بررسی سطح ویتامین D خون قرار گرفتند.
تقریباً همه (4/99 درصد) کودکان که از ابتدا وارد مطالعه شده بودند تا انتها در مطالعه باقی ماندند و داده‌های آن‌ها وارد آنالیز نهایی شد.
نتایج ابتدایی
در پایان مطالعه، کودکانی که در دوزهای بالاتر ویتامین D قرار داشتند، سطوح بالاتری را از ویتامین D در خون خود نسبت به کودکانی که دوزهای استاندارد را دریافت کرده بودند، نشان دادند.
والدین هیچ عارضه جانبی را که مرتبط با ویتامین D باشد، گزارش نکردند.
اما دوزهای بالاتر ویتامین D، نسبت به کودکانی که دوزهای استاندارد را دریافت کرده بودند، نتوانسته بود تعداد دفعات ابتلا به سرماخوردگی و آنفلوانزا را در زمستان کاهش دهد.
به‌طور متوسط:
– 97/1 مورد در گروه دوز بالا و 91/1 مورد در گروه دوز استاندارد، توسط والدین به‌عنوان موارد ابتلا به سرماخوردگی و آنفلوانزا گزارش شد.
– 05/1 مورد در گروه با دوز بالا و 03/1 مورد در گروه با دوز استاندارد، مواردی بودند که تست‌های آزمایشگاهی ابتلای آن‌ها را به سرماخوردگی و آنفلوانزا تائید کردند.
تفاوت میان این دو گروه آن‌قدر کم بود که هیچ اختلاف معنی‌دار آماری بین آن‌ها به دست نیامد.
البته دوزهای بالاتر ویتامین D توانست خطر ابتلا به آنفلوانزا را در مقایسه با دوزهای استاندارد نصف کند (نسبت میزان بروز: 5/0)، اما آن‌قدر تعداد کمی از آنفلوانزا در هر دو گروه رخ‌داده بود که این اختلاف را نمی‌توان مهم و قابل‌توجه تلقی کرد.
نتیجه‌گیری
این مطالعه دریافت که تجویز دوزهای بالای ویتامین D در کودکان سالم در زمستان خطر کلی عفونتهای راه‌های هوایی فوقانی را در مقایسه با دوزهای استاندارد توصیه‌شده کاهش نمی‌دهد؛ به‌عبارت‌دیگر، این یافته‌ها از استفاده روتین از مکمل‌های ویتامین D با دوز بالا در کودکان به‌منظور پیشگیری از عفونتهای راه‌های هوایی فوقانی حمایت نمی‌کنند.
لازم به ذکر است که یکی از محدودیت‌های این مطالعه، آن است که فقط کودکان سالم را واجد شرایط دانستند. بدین معنا که نمی‌توان مزایای دوزهای بالای ویتامین D را برای کودکان مبتلابه شرایط مزمن یا در زیرگروه‌های خاص رد کرد، مانند کودکان مبتلابه آسم یا سطوح پائین ویتامین D.
از سوی دیگر، محققان فقط عفونتهای راه‌های هوایی فوقانی را مدنظر داشتند، بنابراین اطلاعاتی در مورد دیگر پیامدها که ممکن است تحت تأثیر ویتامین D در زمستان قرار گیرند، به دست نیامده است.
درمجموع، این مطالعه پیشنهاد می‌کند که اگر کودکی به‌طورکلی و عمومی سالم است، مزیت زیادی از دوزهای بالای ویتامین D در زمستان به‌منظور پیشگیری از ابتلا به سرماخوردگی و آنفلوانزا نخواهد برد.
نظرات بسته است